Öykü: Kavuşmuşuz diyelim

"önce yolumuz tutuşmuş sonra ellerimiz, belki bir de yüreklerimiz...

kimmişiz, neymişiz, nerden, niye gelmişiz, sormamışız."

Burcu Aydoğan

tut ki unutmuşuz,

neymişiz, ne olmuşuz...

nerdeymişiz, neler olmuş, neden olmuş...

bir yerinde durmuşuz hayatın,

başımızı kaldırıp önce etrafa bakmışız,

sonra da yukarıya, ileriye...

bir adım atmışız, yani tut ki öyle olmuş...

nerden nasıl başlarım, nasıl nereye yol alırım diye düşünmeden,

olduğumuz yerden olduğumuz halimizle yürümüşüz o ileriye.

adım atınca yol belirmiş ve diğer adım onu takip etmiş;

yol aldıkça sapakları, durakları, molaları, maceraları sürmüş...

ve tut ki bir yerinde buluşmuşuz, kavuşmuşuz diyelim.

önce yolumuz tutuşmuş sonra ellerimiz, belki bir de yüreklerimiz...

kimmişiz, neymişiz, nerden, niye gelmişiz, sormamışız.

birbirimizi görmüş, görüşmüş, güzellemişiz.

tırtıllar kelebeğe, kelebekler uçuş uçuş mesellere dönüşmüş.

dönüşüp durmayan halimizle, yolun bir ayrımına gelince

birbirimizi yine kendisine teslim ederek serbestlemişiz...