Öykü: Desenler

"Kimsenin tanımadığı bir kimseye dönüşen imgeyle ben arasında

derimden başka bir şey kalmadı. Ve ben artık seni tanımak istiyorum."

Ada Özsar

Yaz yeni gelmişti. Yazlıktaydık. Arka bahçedeki ıhlamur ağacı azar azar veriyordu çiçeklerini. Kokusu odamıza doluyordu.

6.12 6.44

Sol kolum boynunun altında kalmaktan Önce şişenin çıtırtısı, sonra boğazından

uyuşmuş ve çarşaf sırılsıklam olmuş. boş midene akan suyun şırıltısı. Gözlerin kapalı

Seni bırakmak istemesem de yatağın yarım litre su içiyorsun, çişinin geleceğinden

soğuk bir yanını bulup, uyuşan kolumu habersiz.

duvara değdirmeliyim.

7.03 7.05

Hava aydınlık olmasına rağmen Sol dirseğini sol dizine dayamış, sol avuç

tuvaletin ışığını yakıyorsun, sabahları içinde güzel suratın uyukluyorsun.

hep dalgın olursun. Gözlerini daha Su gürül gürül akıp gidiyor altından.

açmadın, sifonu umarım çekmezsin.

9.37 9.45

Yan bahçeden hışırtılar geliyor. Yatağın en iki ucundayız,

Ben bir kedi düşlüyorum, pürüzlü beyaz duvardaki

sen bir canavar. noktacıkları sayıyorum.

9.46

Yanına yuvarlanıp yanağındaki

benden öpüyorum, belli belirsiz

gülümsüyorsun.

donumu giyerken

somye gıcırdıyor.

Belli ki yazdan bahsetmek mümkün değildi artık, evin her odası fakat, hepsi toplu.

21.59 22.06

Kapkaranlık odada oturuyorum. O kadar uzun süredir kıpırdamadan oturuyorum ki

Siyahlık tüm sesi emiyor. tırnaklarımın uzadığını görür gibiyim.

Aradan geçen altı senede içimdeki Karanlık kendine has renklerini dağıtıyor etrafa.

sesi büyütmekten başka hiçbir şey Tanıdık nesneleri ayırt edebilmek

yapamadım. gerçekliğimle bir bağlantı kurmama sebep oluyor.

Karanlık yüzünden hareket etmek zorunda kalıyorum.

22.06

Hareket ettiğim an sınırlanmış

varlığımın içindeki uzamı düşünüyorum.

Bu uzam en merkezden en uca senin imgenle

dolmuş gibi. Bu imge artık öylesine bulanık

ki, senden bahsetmek de mümkün olmuyor. Her geçen an

senden kalan son imgeye bir sen daha ekledim. Böyle böyle imgeni

büyüttüm. Kimsenin tanımadığı bir kimseye dönüşen bu imgeyle ben arasında

derimden başka bir şey kalmadı. Ve ben artık seni tanımak istiyorum.

22.06

Savruk, özensiz ve hizasız damlattığım her yaş