Öykü: Operasyon

“çakmışlar, kelimelerle kendimize

yaşıyormuş süsü verdiğimizi

bu çıngıraklı mahallede, bu dumanlı evde”

Ebru Uz

biz çıktıktan sonra evi basmışlar

kırmızı kilimli sedir, duruçiçektazeliği

dinlemişler bütün konuştuklarımızı düşünsene

oturmuşlar aramaktan yorulup, ellerini yıkamışlar bir güzel

anladılar tabii bu nasıl münasebet

yorganların arasına, dibine dolapların, ceketlerin cebine…

bakmışlar

ki

kelimelerden bir mühimmat

neredeyse elimizde patlayacak

en son bi’ şiir söylediydin ya,

“gölgesine bakıyor üşümüş / zangırdıyor”

zangırdıyor!

işte ondan sonra emin olmuşlar:

ne işi var o lakırdının bu gökte?

çakmışlar, kelimelerle kendimize

yaşıyormuş süsü verdiğimizi

bu çıngıraklı mahallede, bu dumanlı evde

“karşılaştığımızda selamlaşırdık, hiç şüphelenmedik”

küçük ama melankolik bir müfreze

kaptırdık, zaten bizim olmayanı

bir daha girilmez o eve

uza, uza buralardan çabuk

şimdi yıllarca sussak

anca kaybettiririz izimizi.